در شروع روز دهم، تمرکز ما روی مرور فعال و تمرین مجدد مهارت‌های حیاتی روزهای گذشته است.
هر مهارتی که یاد گرفتی، اگر تمرین نشه، فراموش می‌شه—و اگر اشتباه تمرین بشه، تبدیل به عادت غلط خواهد شد.
این بازه برای همین طراحی شده: یادآوری، اصلاح، و تسلط.

🔄 مهارت‌هایی که مرور می‌شن:

🫁 تهویه مکانیکی (Mechanical Ventilation)

– تفاوت بین مدهای PC و VC
– تفسیر گراف‌های فشار، حجم و جریان
– تنظیم VT، PEEP، FiO₂ و Rate بر اساس ABG
– بررسی دی‌سینکرونی و اثر آن بر وضعیت همودینامیک

🩸 تزریق خون و مراقبت‌های قبل و حین ترانسفیوژن

– چک‌لیست آماده‌سازی خون
– پایش علائم حیاتی در فازهای مختلف
– ثبت دقیق زمان، حجم، شماره کیسه
– اقدامات فوری در صورت بروز عارضه (قطع، نرمال‌سالین، گزارش، اکسیژن)

📉 پایش تنفسی با پالس‌اکسی‌متری و کاپنوگرافی

– تشخیص خطا در SpO₂ (نور، حرکت، لاک)
– تفاوت SpO₂ و PaO₂
– تفسیر EtCO₂ در هیپو و هایپرونتیلاسیون
– کاربرد بالینی در CPR، تهویه و آرام‌سازی بیمار

⚠️ شناسایی و واکنش به عوارض ترانسفیوژن

– همولیتیک حاد، تب غیرهمولیتیک، آلرژی، آنافیلاکسی
– علائم هشدار در ۱۵ دقیقه اول
– ترتیب اقدامات در مواجهه با واکنش‌ها
– نحوه مستندسازی و اطلاع‌رسانی حرفه‌ای

👥 تمرین عملی گروهی:

در ادامه، دانشجویان به‌صورت گروهی یک یا چند مورد از این مهارت‌ها را روی مانکن یا کیس فرضی تمرین می‌کنند، مانند:

– تنظیم دقیق پارامترهای ونتیلاتور بر اساس ABG
– شبیه‌سازی واکنش به عارضه ترانسفیوژن
– پایش هم‌زمان SpO₂ و EtCO₂ و تحلیل بالینی وضعیت بیمار
– اجرای کامل یک چرخه تزریق خون همراه با چک‌لیست

🎯 هدف از این بخش:

✅ مرور و تثبیت مفاهیم
✅ اصلاح اشتباهات رایج
✅ افزایش آمادگی برای ورود به بخش‌های پیشرفته‌تر
✅ تقویت مهارت تیمی و ارتباط بالینی

در ICU، یادگیریِ عمیق یعنی تمرینِ درست + اصلاحِ به‌موقع. این نیم‌ساعت می‌تونه کل مهارت‌هات رو برای همیشه تثبیت کنه.
🔁📋🩺🧠✅

در ICU، اکسیژن مثل داروست—نباید کم تجویز بشه و نباید بی‌دلیل زیاد داده بشه.
شناخت دقیق سیستم‌های اکسیژن‌تراپی و توانایی انتخاب درست آن‌ها بر اساس وضعیت بیمار، از مهارت‌های پایه‌ای یک پرستار حرفه‌ای در مراقبت ویژه است.
در این بخش، تو با ۵ روش اصلی اکسیژن‌تراپی، تفاوت‌ها، مزایا، محدودیت‌ها و کاربردهای بالینی‌شون آشنا می‌شی.

🌬️ ۱. نازال کانولا (Nasal Cannula)

🔹 جریان: ۱ تا ۶ لیتر در دقیقه
🔹 غلظت اکسیژن تحویلی (FiO₂): ۲۴–۴۰٪
✅ مزایا: راحت، قابل‌تحمل برای بیمار، مناسب در هیپوکسی خفیف
⚠️ محدودیت: غلظت اکسیژن پایین، خشک‌کردن مخاط بینی، افت اثربخشی در تنفس دهانی

📌 کاربرد: بیمار با تنفس خودبخودی پایدار و نیاز به حمایت خفیف

😷 ۲. ماسک ساده (Simple Face Mask)

🔹 جریان: ۶ تا ۱۰ لیتر در دقیقه
🔹 FiO₂: ۴۰–۶۰٪
✅ مزایا: قابل استفاده در هیپوکسی متوسط
⚠️ محدودیت: احساس ناراحتی، مانع غذا خوردن و حرف زدن، خطر CO₂ retention در جریان‌های پایین

📌 کاربرد: بیمارانی با افت متوسط SpO₂ یا پس از عمل

🫙 ۳. ماسک با مخزن (Non-Rebreather Mask - NRB)

🔹 جریان: حداقل ۱۰–۱۵ لیتر در دقیقه
🔹 FiO₂: تا ۹۰–۹۵٪
✅ مزایا: بیشترین غلظت اکسیژن بدون لوله‌گذاری
⚠️ محدودیت: نیاز به آب‌بندی کامل، خطر آسپیراسیون، ناراحتی شدید بیمار

📌 کاربرد: هیپوکسمی شدید، قبل از لوله‌گذاری، تروما، شوک

🎯 ۴. ماسک ونتوری (Venturi Mask)

🔹 جریان: متغیر، بسته به نازل (۲–۱۵ لیتر)
🔹 FiO₂ دقیق: ۲۴–۶۰٪ (قابل تنظیم با نازل‌های رنگی)
✅ مزایا: دقیق‌ترین روش اکسیژن‌رسانی با FiO₂ مشخص
⚠️ محدودیت: سر و صدای زیاد، محدودیت در تحرک، نیاز به آموزش استفاده

📌 کاربرد: بیماران COPD، نیاز به کنترل دقیق FiO₂ برای جلوگیری از کاهش تحریک تنفسی

💨 ۵. High-Flow Nasal Cannula (HFNC)

🔹 جریان: تا ۶۰ لیتر در دقیقه
🔹 FiO₂: قابل تنظیم تا ۱۰۰٪
✅ مزایا: گرم و مرطوب‌شده، کاهش کار تنفس، تحمل‌پذیر و مؤثر
⚠️ محدودیت: نیاز به دستگاه خاص، هزینه بالا، محدود در برخی بیمارستان‌ها

📌 کاربرد: نارسایی تنفسی حاد، پیش از لوله‌گذاری، بیماران COVID-19، weaning از ونتیلاتور

🧠 نکات کلیدی آموزشی:

✅ هر سیستم اکسیژن‌تراپی باید با توجه به وضعیت تنفسی بیمار، سطح هوشیاری، نوع بیماری زمینه‌ای، و اهداف درمانی انتخاب شود
✅ اکسیژن زیاد هم می‌تواند خطرناک باشد—در COPD و نارسایی مزمن تنفسی، تجویز بیش‌ازحد اکسیژن = قطع محرک تنفسی
✅ همیشه به راحتی، ایمنی، دسترسی و تحمل‌پذیری بیمار توجه کن

اکسیژن‌تراپی، ساده به‌نظر می‌رسه، اما انتخاب اشتباه ماسک، می‌تونه بیمار رو به لوله‌گذاری نزدیک‌تر کنه.
با آگاهی کامل از ابزارها، تو می‌تونی خط درمان رو نجات‌بخش و دقیق نگه داری.
💨🫁🧪✅

در ICU، اکسیژن بدون تجهیزات، یعنی خطر.
حتی بهترین ماسک یا روش اکسیژن‌تراپی، اگر تجهیزاتش خراب، نشت‌دار یا آلوده باشه، می‌تونه به‌جای کمک، آسیب برسونه.
در این بخش، تو به‌صورت عملی یاد می‌گیری که هر قطعه‌ای که بین منبع اکسیژن تا بیمار قرار داره، چطور کار می‌کنه، چطور تنظیم می‌شه و چطور ازش مراقبت می‌کنی.

🔧 اجزای اصلی تجهیزات اکسیژن‌تراپی

🎯 1. مانومتر (Manometer)

🔹 نقش: نشان دادن فشار مخزن اکسیژن
🔹 نرمال: بسته به حجم مخزن، معمولاً بین ۱۰۰۰ تا ۲۰۰۰ psi
📍 اگر فشار کمتر از ۵۰۰ psi شد → مخزن به‌زودی خالی می‌شود
📌 در هنگام تعویض مخزن، باید مانومتر جدا و مجدد وصل شود

🎯 2. فلومتر (Flowmeter)

🔹 نقش: تنظیم مقدار جریان اکسیژن به بیمار (L/min)
🔹 نحوه تنظیم:
– عدد روی شیشه تنظیم‌کننده با مرکز توپ (float ball) باید هم‌راستا باشد
– جریان کم (مثلاً ۲ لیتر) برای نازال کانولا، جریان بالا (۱۵ لیتر) برای NRB استفاده می‌شود
✅ باید هنگام مشاهده توپ، صدای نشت وجود نداشته باشد

🎯 3. لوله رابط اکسیژن (O₂ Tubing)

🔹 نقش: انتقال اکسیژن از فلومتر به ماسک یا کانولا
📍 بررسی:
– خم‌شدگی، انسداد یا نشت
– طول مناسب (نه خیلی کوتاه، نه خیلی بلند)
🧪 لوله‌ها یک‌بارمصرف‌اند و باید مرتب تعویض شوند

🎯 4. مرطوب‌کننده اکسیژن (Humidifier Bottle)

🔹 نقش: جلوگیری از خشکی راه هوایی در اکسیژن‌رسانی مداوم
🔹 نحوه استفاده:
– باید با آب استریل پر شود (تا خط مشخص)
– نباید بیش‌ازحد پر یا خشک شود
✅ حباب‌ها درون بطری نشانه عملکرد مناسب است
🧼 تمیز کردن: روزانه تخلیه و با آب گرم و صابون یا ضدعفونی‌کننده شست‌وشو داده شود

🎯 5. مخزن اکسیژن پرتابل یا ثابت

🔹 انواع:
– ثابت (وال‌مانت در اتاق)
– پرتابل (سیلندر فلزی کوچک برای انتقال)
📍 بررسی پیش از استفاده:
– فشار با مانومتر
– بسته بودن شیر پس از استفاده
– عدم نشت از محل اتصال

🧠 آموزش بررسی ایمنی و عملکرد

✅ هر شیفت، قبل از شروع به کار:

– وضعیت فشار مخزن را بررسی کن
– مسیر اتصال فلومتر و مرطوب‌کننده را چک کن
– توپ شناور باید دقیق روی عدد مورد نظر بایستد
– حباب داخل مرطوب‌کننده = جریان برقرار است
– ماسک یا کانولا را روی صورت خود تست کن (احساس جریان = OK)

⚠️ علائم هشدار خرابی تجهیزات:

🚫 توپ فلومتر تکان نمی‌خورد = انسداد یا خرابی
🚫 حبابی در مرطوب‌کننده دیده نمی‌شود = نشت یا مسیر قطع
🚫 صدای سوت یا نشتی از محل اتصال = اتصال شل یا خراب
🚫 بیمار احساس تنگی نفس یا SpO₂ افت می‌کند = بررسی تجهیزات الزامی‌ست

🎯 نکات کلیدی بالینی

🛠️ اکسیژن همیشه باید در دسترس باشد؛ اما فقط اکسیژن با تجهیزات سالم، مؤثر است
🧼 لوازم اکسیژن مثل سایر وسایل بالینی نیاز به ضدعفونی، نگهداری و پایش روزانه دارند
📋 ثبت تاریخ تعویض مرطوب‌کننده‌ها و گزارش خرابی تجهیزات، بخشی از مسئولیت پرستاری است

دانش استفاده از اکسیژن مهمه—اما تسلط بر تجهیزات اکسیژن‌تراپی، نشونه‌ی حرفه‌ای‌بودنه.
وقتی تجهیزات سالم باشن، اکسیژن به هدف می‌رسه؛ وقتی خراب باشن، فقط خیال‌مون راحت می‌شه—not بیمار.
🎛️🧰🧼✅

در مراقبت تنفسی ICU، برخی بیماران به داروهایی نیاز دارند که به‌صورت مستقیم وارد ریه شوند تا سریع و مؤثر عمل کنند.
اما اگر بیمار یا پرستار نحوه استفاده صحیح از این داروها را نداند، دارو هدر می‌رود و اثربخشی درمان به‌شدت کاهش می‌یابد.
در این بخش، تو با تفاوت بین اسپری‌های دوزی (MDI) و پودر خشک (PDI) آشنا می‌شی، و یاد می‌گیری چطور درست، دقیق و ایمن از آن‌ها استفاده کنی و به بیمار هم آموزش بدی.

💨 انواع داروهای استنشاقی و تفاوت‌های آن‌ها

🔹 1. MDI – Metered Dose Inhaler (اسپری دوزی با پاف)

– شامل دارو به همراه گاز پیشران
– با هر پاف، مقدار مشخصی دارو وارد دهان می‌شود
✅ مناسب برای بیمارانی که توانایی استنشاق هماهنگ دارند
⚠️ نیاز به هماهنگی دقیق بین فشردن و دم عمیق

🔹 2. PDI – Dry Powder Inhaler (پودر خشک تنفسی)

– دارو به‌صورت پودر استنشاقی بدون گاز
– فعال‌سازی دارو با نیروی دم بیمار انجام می‌شود
✅ نیاز به دم عمیق و قوی
⚠️ در بیماران با ضعف تنفسی یا ناهماهنگی، اثربخشی پایین‌تر است

🧪 مراحل استفاده صحیح از اسپری (MDI) همراه اسپیسر

1. تکان دادن اسپری به مدت ۵–۱۰ ثانیه
   
   

2. نصب اسپری روی اسپیسر (Spacer)
   
   

3. قرار دادن دهان روی دهانه اسپیسر با آب‌بندی کامل
   
   

4. فشار دادن اسپری برای آزادسازی یک پاف
   
   

5. دم عمیق و آهسته، نگه‌داشتن نفس به‌مدت ۱۰ ثانیه
   
   

6. تنفس آرام پس از استنشاق
   
   

7. در صورت نیاز به پاف دوم → صبر ۳۰ تا ۶۰ ثانیه و تکرار مراحل
   
   

📌 اسپیسر باعث افزایش رسوب دارو در ریه و کاهش عوارض دهانی می‌شود.

⚠️ مراقبت پس از استفاده از کورتیکواستروئید استنشاقی

– دهان باید کاملاً شسته شود تا از بروز عفونت قارچی (کاندیدیاز دهانی) پیشگیری شود
– بیمار باید آموزش ببیند که دارو بلعیده نشود و بعد از مصرف، دهان را آبکشی یا غرغره کند

👩‍⚕️ آموزش به بیمار برای استفاده صحیح

✅ نمایش عملی استفاده از اسپری با اسپیسر
✅ اطمینان از توانایی دم عمیق در PDI
✅ توضیح زمان‌بندی بین پاف‌ها
✅ یادآوری اهمیت شست‌وشوی دهان
✅ پاسخ به سؤال‌های بیمار درباره عوارض، نحوه نگهداری، و تعداد پاف‌ها

🛠️ نکات کاربردی در ICU

– اسپری باید در دمای اتاق نگهداری شود
– اسپری بدون اسپیسر فقط در بیماران بسیار هماهنگ توصیه می‌شود
– اسپری‌های بازشده تاریخ‌مصرف محدودی دارند و باید ثبت شوند
– در صورت استفاده اشتباه یا بدون دم مؤثر، دارو بیشتر در حلق و زبان رسوب می‌کند—not در ریه

درمان تنفسی فقط با دارو نیست—با نحوه‌ی استفاده‌ی درست از دارو کامل می‌شه.
تو کسی هستی که باید مطمئن بشی دارو به ریه می‌رسه—not فقط به دهان.
💊😮‍💨🫁✅

تا اینجا آموختی که داروهای استنشاقی چطور کار می‌کنن، چه تفاوتی با هم دارن و چطور باید استفاده بشن.
اما حالا وقتشه که بری به میدان عمل—با دست خودت اسپری رو آماده کنی، درست وصلش کنی، به بیمار ICU کمک کنی، و در نهایت آموزش بدی.

🛠️ بخش اول: آماده‌سازی داروی استنشاقی (MDI)

🔹 اسپری را به‌مدت ۵ تا ۱۰ ثانیه خوب تکان بده
🔹 درپوش را بردار و نازل را با الکل یا گاز تمیز کن (در صورت نیاز)
🔹 اسپری را روی اسپیسر (Spacer) یا ماسک مخصوص نصب کن
🔹 دقت کن هیچ نشتی یا شکستگی در اتصالات وجود نداشته باشه

📌 اگر از اسپیرومتر حجمی استفاده می‌شه، حتماً مسیر دم بیمار باید هماهنگ با آزادسازی پاف باشه

🧠 بخش دوم: کمک به بیمار ناتوان ICU برای مصرف صحیح

🛏️ در بیماران بی‌حال، نیمه‌هوشیار یا دچار ضعف عضلانی:

✅ بیمار را در وضعیت نیمه‌نشسته یا نیمه‌فاولر قرار بده
✅ ماسک اسپیسر را به‌طور کامل روی دهان و بینی قرار بده
✅ پاف اسپری را همزمان با شروع دم بیمار یا در ابتدای فاز دم دستگاه تنفس آزاد کن
✅ از بیمار بخواه چند ثانیه نفس را نگه دارد (در صورت هوشیاری)
✅ در بیماران ناهوشیار، از مدار تنفسی ونتیلاتور همراه با محفظه استفاده می‌شود

⚠️ در بیماران تضعیف‌شده، بدون کمک پرستار، اثربخشی دارو تقریباً صفر می‌شود

🗣️ بخش سوم: آموزش صحیح به همراه بیمار

در ICU، معمولاً همراه بیمار نقش کلیدی در ادامه مراقبت دارد.
دانشجو باید بتواند:

🔹 نحوه استفاده از اسپری را به زبان ساده توضیح دهد
🔹 علت نیاز به شست‌وشوی دهان را آموزش دهد
🔹 زمان‌بندی بین پاف‌ها و دوز مصرفی را روی برگه یا کارت دارویی بنویسد
🔹 پاسخ سؤالات احتمالی خانواده را با اعتماد به‌نفس بدهد (مثلاً: "اگر یک پاف را فراموش کردیم چه کنیم؟")

📌 همراه باید متوجه شود که در مصرف نادرست، دارو عملاً بی‌اثر می‌شود.

🎯 اهداف این جلسه تمرینی

✅ تثبیت عملی مهارت‌های تنفسی
✅ افزایش اعتمادبه‌نفس در مدیریت بیماران ناتوان
✅ توانمندسازی دانشجو در آموزش مؤثر به همراه بیمار
✅ آشنایی با نقش پرستار ICU به‌عنوان آموزش‌دهنده، مجری و ناظر ایمنی

اکسیژن و داروی استنشاقی در ICU مثل چاقوی جراحی‌اند—اگه درست استفاده نشن، نه‌تنها کمکی نمی‌کنن، بلکه می‌تونن آسیب‌زا باشن.
تو کسی هستی که قراره مطمئن بشه دارو، دقیق و کامل به هدف برسه—با مهارت دست، دانش بالینی و قدرت آموزش.
🧪💊😮‍💨✅

اکسیژن‌تراپی درمانی حیاتی‌ست، اما مثل هر مداخله‌ی درمانی، اگر بیش‌ازحد یا به‌درستی کنترل نشود، می‌تواند آسیب‌زا باشد.
در این جلسه یاد می‌گیری که علائم هشدار در بیماران تحت اکسیژن‌تراپی را زود تشخیص بدی و به‌موقع وارد عمل بشی.

🚨 علائم هشداردهنده در بیماران تحت اکسیژن‌تراپی

🔹 1. سردرد، بی‌قراری، کوفتگی عضلانی

🧠 ممکن است نشانه‌ی اکسیژن بیش‌ازحد یا اختلال در تهویه CO₂ باشد
📌 در بیمارانی که به‌صورت طولانی‌مدت اکسیژن می‌گیرند، حتماً سطح انرژی، خلق‌وخو و سطح هوشیاری بررسی شود
📍 همراهی این علائم با پرفیوژن طبیعی، نیازمند کاهش دوز اکسیژن و بررسی ABG است

🔹 2. احتباس CO₂ در بیماران COPD

♻️ در بیماران COPD، محرک تنفسی به‌جای CO₂، کاهش اکسیژن است
اگر اکسیژن بالا (FiO₂ > 40%) بدون کنترل داده شود، ممکن است:

– تنفس کاهش یابد
– CO₂ بالا رود (Hypercapnia)
– بیمار وارد اسیدوز تنفسی یا کاهش سطح هوشیاری شود

⚠️ در این بیماران، اکسیژن باید با ماسک Venturi و کنترل‌شده تجویز شود

🔹 3. کاهش سطح هوشیاری

😴 نشانه‌ی بسیار جدی و نیازمند بررسی فوری است
📍 ممکن است ناشی از:

– هایپرکاپنی (CO₂ بالا)
– آسپیراسیون
– افت فشار مغزی
– شوک، سکته، یا سایر علل همراه

✅ اقدامات فوری:

– بررسی علائم حیاتی
– کاهش یا قطع موقت اکسیژن
– گرفتن ABG
– اطلاع فوری به پزشک

🔹 4. خشکی بینی و ناراحتی تنفسی

💨 در اکسیژن‌تراپی با جریان بالا یا بدون مرطوب‌کننده:

– تحریک و خشکی مخاط بینی
– خون‌ریزی خفیف یا احساس سوزش
– مقاومت بیمار در تحمل ماسک یا نازال کانولا

✅ اقدامات اصلاحی:

– استفاده از مرطوب‌کننده (humidifier)
– بررسی دمای مناسب آب
– کاهش جریان در صورت امکان
– آموزش به بیمار برای تنفس دهانی کمتر

🧠 نکات کلیدی مدیریت عوارض اکسیژن‌تراپی

✅ همیشه اکسیژن را با حداقل مؤثر شروع کن، نه حداکثر
✅ در COPD و بیماری‌های مزمن، هیچ‌گاه اکسیژن آزاد نده
✅ پایش SpO₂ و سطح هوشیاری باید مداوم باشد
✅ مرطوب‌کننده باید تمیز و فعال باشد
✅ در هر تغییر حالتی غیرمنتظره → به اکسیژن‌تراپی شک کن

🎯 نقش پرستار ICU در این بخش

👁️ مشاهده دقیق و مستمر
📋 ثبت تغییرات و علائم هشدار
📞 گزارش به‌موقع
🗣️ آموزش به بیمار و همراه درباره‌ی علائم خطر
🧪 آماده‌سازی برای ABG یا اقدامات تنفسی پیشرفته

اکسیژن داروست، نه فقط هوا. و پرستار ICU کسیه که باید بفهمه کی باید این دارو رو افزایش بده، کی باید کنترلش کنه و کی باید قطعش کنه.
⚠️🫁🧠✅

در نگاه اول، اکسیژن‌تراپی فقط وصل‌کردن یک شیلنگ به بینی بیمار به نظر می‌رسد.
اما در واقع، با ماده‌ای بی‌رنگ، بی‌بو و بسیار آتش‌زا سر و کار داریم که کوچک‌ترین بی‌احتیاطی در استفاده از آن، می‌تونه منجر به حادثه‌ای مرگبار برای بیمار، همراه و تیم درمان بشه.
در این بخش، تو یاد می‌گیری که ایمنی در اکسیژن‌تراپی یعنی چی، چه خطراتی وجود داره، و چطور باید در عمل از بروز اون‌ها جلوگیری کنی.

🔥 1. فاصله مناسب وسایل شعله‌زا با منبع اکسیژن

🚭 اکسیژن خودش آتش‌زا نیست، اما هر جرقه کوچک در حضورش می‌تونه باعث انفجار یا آتش‌سوزی بشه.
📏 حداقل فاصله ایمن:

– ۳ متر از شعله مستقیم (فندک، اجاق، بخاری گازی)
– ممنوعیت استعمال سیگار در اتاق‌های دارای اکسیژن فعال
– عدم استفاده از الکل یا ژل‌های آتش‌زا در مجاورت نشت اکسیژن

📌 این موارد باید به بیمار، همراه و کادر پشتیبان بیمارستان آموزش داده شود.

🔗 2. بررسی اتصال درست شیلنگ‌ها

🧪 بررسی اتصال‌های زیر حیاتی است:

– محل اتصال شیلنگ اکسیژن به فلومتر
– خروجی اسپری یا ماسک به شیلنگ اصلی
– بررسی عدم خم‌شدگی، نشتی یا آزاد شدن سر شیلنگ‌ها
– فیکس‌کردن ماسک روی صورت بیمار بدون نشتی جانبی

⚠️ صدای سوت خفیف یا نشت هوا در اطراف ماسک = هشدار نقص در اتصال

🛢️ 3. ایمنی مخازن اکسیژن پرتابل

🔹 سیلندرهای پرتابل باید:

– روی پایه یا گاری مخصوص فیکس باشند
– هرگز به‌صورت خوابیده یا بدون قفل در محل رها نشوند
– دارای مانومتر سالم با فشار کافی (حداقل ۵۰۰ psi) باشند
– در زمان انتقال بیمار با آمبو، اکسیژن و پالس‌اکسی‌متر همراه شوند

📋 پیش از انتقال بیمار، اکسیژن کافی برای مسیر رفت و برگشت باید بررسی شود

🧾 4. نظارت پرستاری دقیق و مستندسازی اقدامات

📋 پرستار ICU موظف است:

– روزانه تجهیزات اکسیژن را بررسی و گزارش کند
– تاریخ تعویض مرطوب‌کننده‌ها، نازل‌ها و ماسک‌ها را ثبت کند
– هرگونه نشت، قطعی یا نقص را در فرم تجهیزات ICU ثبت کرده و گزارش دهد
– جریان اکسیژن، غلظت، و مدت اکسیژن‌تراپی را در برگه‌ی I&O یا فلوشیت وارد کند

🛎️ 5. گزارش به‌موقع خطا یا خطر بالقوه

❗ در صورت مشاهده‌ی هرگونه شرایط خطرناک (مثلاً: مخزن افتاده، شیلنگ پاره، نشت بی‌دلیل)، بلافاصله:

– استفاده از آن را متوقف کن
– به سوپروایزر یا مسئول فنی تجهیزات اطلاع بده
– در صورت خطر مستقیم برای بیمار، ماسک یا مسیر را تعویض کن
– در پرونده بیمار و دفتر گزارش ایمنی ثبت کن

📢 سکوت در برابر خطر یعنی مشارکت در حادثه

🎯 جمع‌بندی نکات کلیدی ایمنی اکسیژن‌تراپی:

✅ اکسیژن = دارو + ریسک بالا
✅ همه‌چیز باید قبل، حین و بعد از اکسیژن‌تراپی بررسی شود
✅ ایمنی یعنی پیشگیری، نه واکنش
✅ پرستار، ناظر اصلی ایمنی در مصرف اکسیژن است—نه فقط تکنسین یا همراه بیمار

هر بار که اکسیژن به بیماری وصل می‌کنی، یعنی مسئولیتی آتش‌زا رو فعال کردی.
ایمنی، مهارت نیست—تعهد و نگرشه. و تو در ICU، خط اول ایمنی هستی.
🚨🧤🛡️✅